Γ. Ρίτσου
ΤΡΟΜΟΣ
Ο ουρανός τρέμει συθέμελα απ’ τ’ αστέρια του
σαν ένας τρούλος εκκλησιάς μ’ όλες τις πέτρες του ξεκολλημένες
που ότι κρατιούνται μ’ ένα υγρό, βαθύ γαλάζιο
σε μιαν ύστατη ισορροπία
παλλόμενη ακέραια απ’ το κατόρθωμά της.
Λίγο πιο δυνατά να ηχήσει το βήμα σου,
ο ουρανός θα σωριαστεί μέσα στην απεραντοσύνη του.