Η πρώτη διάκριση που χρειάζεται να γίνει καθαρή στον νου είναι μεταξύ των εννοιών μεταμοσχεύσεως, πιθανόν παρανόμου, και δωρεάς οργάνων και σώματος.
‘Δωρεά σώματος’ σημαίνει ‘δωρίζω τον φυσικό μου φορέα στην επιστήμη, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί εξ’ολοκλήρου ή επί μέρους με τον τρόπο που θα κρίνουν οι επιστήμονες’. Δωρεά σώματος (η πραγμάτωση της δωρεάς) μετά θάνατον (του δωρητού) νοείται, (και ‘κλινικώς νεκρός’ είναι κάποιος μόνον όταν σταματήσει η καρδιά του να εργάζεται). Ό,τι άλλο προβάλλεται ως δωρεά είναι παράνομο.
Δωρεά οργάνων πάλι, νοείται μόνον εν ζωή, εν επιγνώσει και υπό προϋποθέσεις…
Από την συνολική πράξη που αναφέρεται στην μεταμόσχευση οργάνου/οργάνων προκύπτουν συνέπειες, σε όλα της τα στάδια, – πριν, κατά την διαδικασία, αμέσως και μακροπροθέσμως κατόπιν, – και για όλους τους εμπλεκόμενους: δότες, λήπτες, και παντοιοτρόπως μεσολαβούντες. Συνέπειες που ‘σημαδεύουν’ και συνοδεύουν την ψυχή εκάστου, πολύ πέραν του ορίου μίας βιώσεως.
Είναι σαφές ότι ο οποιοσδήποτε εξαναγκασμός ή πειθαναγκασμός ή ακόμη και προσειλητισμός, (από το ‘προσειλέω’: αναγκάζω τινά να τραπεί προς, όχι από το προσέρχομαι), ή όποια σχετική εξαπάτηση αναιρεί την έννοια της ‘δωρεάς’ και αποτελεί κακουργηματικού χαρακτήρος παρανομία (όχι μόνο για τον ‘ανθρώπινο νόμο’)…
Δάσκαλος Alba παράδοση «Δωρεά Οργάνων»