Ορφικός ύμνος Μνημοσύνη
Την Μνημοσύνην προσκαλώ, την σύζυγον του Διός, την βασίλισσαν, η οποία εγέννησε τας ιεράς Μούσας, τας οσίας, τας λιγυροφώνους (με την λιγυρή φωνή) που έχει πάντοτε την μνήμην της έξω απο την κακίαν η οποία (κακία) βλάπτει τας φρένας, και συγκρατεί κάθε νουν των βροτών σύνοικον με τας ψυχάς και αυξάνει τον δυνατόν και ισχυρόν λογισμόν των ανθρώπων, είναι γλυκύτατη, αγαπά την αγρυπνίαν και υπενθυμίζει τα πάντα περί των οποίων ο καθένας σχηματίζει πάντοτε γνώμιν(αποκτά μνήμην) ούτε παρεκτρέπεται και διεγείρει εις όλους την σκέψιν.
Αλλά μακαρία Θεά, ξεσήκωσε (δυνάμωσε) την μνήμην εις τους μύστας την ιεράς ταύτης τελετουργίας και απόδιωξε από αυτούς την λησμοσύνη.