Αγαπητοί,
Όταν σας απευθύνεται η Αλήθεια κρατείστε ανοιχτά τα μάτια και τ’αυτιά σας.
Σε τι σας ωφελεί να κρύβεσθε; Πώς είναι δυνατόν να κρύβεσθε απο τον Εαυτό σας; Νομίζετε πως είναι δυνατόν;
Δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτε απο την Αλήθεια. Κρατηθείτε όμως μακρυά από την ιδέα σας γι Αυτήν.
Σωπάστε τις πεποιθήσεις σας που θορυβούν. Σωπάστε τα συναισθήματά σας, εάν υποβάλλουν σκέψεις δύσοσμες: Ό,τι μυρίζει κατάκριση, αυταρέσκεια, οίκτο, αφήστε το να σβήσει και να χαθεί. *
Να μην πιστεύετε το κακό αδελφοί, να μην του δίνετε την Δύναμή σας.
Εάν διατείνεστε πως πιστεύετε στην Εξουσία του Κυρίου, του Πατρός, μείνετε συνεπείς προς τον εαυτό σας: Δεν έχει εξουσία το κακό, δεν έχει Δύναμη, δεν έχει Υπόσταση εντός της Αληθείας.
Να πιστεύετε στην Εξουσία του Κυρίου, να Πιστεύετε την Εξουσία της Αληθείας, έτσι να εξουδετερώνετε το κακό που φαντασθήκατε ή που άλλοι φαντάσθηκαν, έτσι ν’Απελευθερώνετε και Ελευθερώνεσθε. Στην Εξουσία της Αληθείας, στην Εξουσία Εαυτού.
Οι λόγοι δίνονται για να στοχάζεσθε και ν’αναζητάτε.
Ενεργός Νοημοσύνη ας οδηγεί την βίωση. Στην Ευλογία της Αληθείας.
Ευλογώ
Ιλαρίων
* Η κατάσταση κατά την οποία τα συναισθήματα υποβάλλουν σκέψεις στον νου, αποτελεί εσφαλμένη πολικότητα μεταξύ των φορέων, – μία κατάσταση παράνομη, που τρέφει και συντηρεί την σύγχυση του αστρικού.
Μπαίνοντας στον δρόμο της αναζήτησης Αληθείας, έχουμε να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από σειρά εσφαλμένων τρόπων, παρατηρώντας τις λειτουργίες των φορέων μας και επανεκπαιδεύοντας τους.
“Ανοίγοντας στο Φως της Ψυχής” ο Άνω Νους εκπαιδεύει τον νου, ο οποίος με την σειρά του εκπαιδεύει τον εαυτό του και τους υποκειμένους του φορείς (συναισθηματικό, αιθερικό διπλό, φυσικό). Ο νους λοιπόν μαθαίνει να παρατηρεί και να επεμβαίνει καθοδηγώντας και διαχειριζόμενος τις συναισθηματικές καταστάσεις, αντί να δέχεται συναισθηματικές υποβολές. Σέβεται τα συναισθήματα αλλά είναι υπεύθυνος γι αυτά όπως ένας αμαξάς για τα άλογά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο νους παρατηρώντας “δυσοσμία” κάποιων σκέψεων, έχει να τις αφήσει να σβήσουν και να χαθούν. Τούτο αποδυναμώνει τα συναισθήματα, – υποβολείς αυτών των σκέψεων και αντιμετωπίζει αποτελεσματικώς τις “ρίζες θυμαπάτης” καθαρίζοντας και επανεκπαιδεύοντας τον συναισθηματικό φορέα.
Οι ρίζες θυμαπάτης: κρίση/επίκριση/κατάκριση προς τρίτους και προς εαυτόν, θαυμασμός – αυταρέσκεια, οίκτος – αυτολύπηση.
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2007 από το βιβλίο “Με το Φως της πανσελήνου ΙΙ” της Πέγκυ Χριστοφή.