Είπαν για την Ελληνική Γλώσσα:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το
φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως
ένα ρυάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα
τούς μιλήσω ελληνικά,
επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική»   
 Νικηφόρος  Βρεττάκος

«Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
Πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών
Μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;»   Γιώργος Σεφέρης

«Η μουσικότητα της
ελληνικής γλώσσης είναι
εφάμιλλος της συμπαντικής»     Γ. Ξενάκης

“- Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε λοιπόν τα ελληνικά, πρακτικά;
 Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν διά βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.
 – Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι”.                                                              Διονύσης Σαββόπουλος

 

«Όποιος σήμερα σκέφτεται, σκέφτεται ελληνικά έστω και  αν δεν το υποπτεύεται. Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πώ ότι είναι οικουμενική.» «Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»   Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (σύγχρονη Γαλλίδα καθηγήτρια συγγραφέας και ακαδημαϊκή)

«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.» Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)

«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο … καμία άλλη γλώσσα.»   Ζακ Λακαρριέρ (Γάλλος συγγραφέας)

«Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»   Βολταίρος  (Γάλλος διαφωτιστής)

«Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.» Έλεν Κέλλερ Αμερικανίδα συγγραφέας

«Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»Γεώργιος Μπερνάρ Σώ (Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950)

«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»  Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.)

 

  

Εδώ παρατίθενται οι εκπληκτικά ευρηματικοί λόγοι που εκφώνησε ο καθηγητής πανεπιστημίου, ακαδημαϊκός και πρώην Πρωθυπουργός Ξενοφών Ζολώτας το 1957 στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

 

Σε αυτούς, μολονότι το κείμενο είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα, ο συντάκτης χρησιμοποιεί αποκλειστικά (πλην κάποιων απαραίτητων συνδέσμων, άρθρων κτλ) Ελληνικές λέξεις που αποτελούν δάνεια της ελληνικής προς την αγγλική γλώσσα!

 

Η πρωτότυπη και ιδιαιτέρως ευφυής αυτή ιδέα, η οποία δεν προβάλλεται σχεδόν καθόλου, βρίσκεται στον  αντίποδα της συνηθισμένης τακτικής μεγάλου μέρους των νεοελλήνων, οι οποίοι κάνουν το ακριβώς αντιστρόφως  ανάλογο: Χρησιμοποιούν, δηλαδή, ελληνικό λόγο με τόσα πολλά αγγλοσαξονικά δάνεια που αρχίζεις να  αμφιβάλλεις για το αν ακούς ελληνικά ή αγγλοσαξονικά.

Διαβάστε τους, ακόμη κι αν δεν γνωρίζετε γρι αγγλικά!  Δεν χρειάζονται  μετάφραση.

Α΄ λόγος: 26 Σεπτεμβρίου 1957

“Kyrie, 

Ι eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical  Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economiideas and dogmas are analyzed and  synthesized.Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and  melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have  the dynamism to program therapeutic practices  as a prophylaxis from chaos and  catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization  in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. 

I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous  American Ethnos and to the organizers and protagonists of this  Amphictyony and the gastronomic symposia”.

 

 

Β΄ λόγος: 2 Οκτωβρίου 1959

“Kyrie,

It is Zeus’  anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of  our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of  numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to  be ironic or sarcastic but mdiagnosis would be  that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it  through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic  antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to  be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among  academic economists.

Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization  between the practices of the economic and  numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and  numismatic policies panethnically. These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.

The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and  idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies

I  sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their  zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.

I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. 

In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this  cosmopolitan metropolis and   my encomium to you, Kyrie, and the stenographers”.