“… Σωπάστε τις πεποιθήσεις σας που θορυβούν. Σωπάστε τα συναισθήματά σας, εάν υποβάλλουν σκέψεις δύσοσμες: ό,τι μυρίζει κατάκριση, αυταρέσκεια, οίκτο, αφήστε το να σβήσει και να χαθεί…”
Ιλαρίων.
Η κατάσταση κατά την οποία τα συναισθήματα υποβάλλουν σκέψεις στον νου, αποτελεί εσφαλμένη πολικότητα μεταξύ των φορέων, – μία κατάσταση παράνομη που τρέφει και συντηρεί την σύγχυση του αστρικού. Μπαίνοντας στον δρόμο της αναζήτησης Αληθείας, έχουμε να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από σειρά εσφαλμένων τρόπων, παρατηρώντας τις λειτουργίες των φορέων μας και επανεκπαιδεύοντάς τους.
“Ανοίγοντας στο Φως της Ψυχής”, ο Άνω Νους εκπαιδεύει τον νου, ο οποίος με την σειρά του εκπαιδεύει τον εαυτό του και τους υποκειμένους του φορείς, συναισθηματικό, αιθερικό διπλό, φυσικό. Ο νους λοιπόν μαθαίνει να παρατηρεί και να επεμβαίνει καθοδηγώντας και διαχειριζόμενος τις συναισθηματικές καταστάσεις, αντί να δέχεται συναισθηματικές υποβολές. Σέβεται τα συναισθήματα αλλά είναι υπεύθυνος γι αυτά, όπως ένας αμαξάς για τα άλογά του.
Στην προκειμένη περίπτωση ο νους, παρατηρώντας “δυσοσμία” κάποιων σκέψεων, έχει να τις αφήσει να σβήσουν και να χαθούν. Τούτο αποδυναμώνει τα συναισθήματα, – υποβολείς αυτών των σκέψεων, – και αντιμετωπίζει αποτελεσματικώς τις “ρίζες θυμαπάτης”, καθαρίζοντας κι επανεκπαιδεύοντας τον συναισθηματικό φορέα.
Από το βιβλίο “Με το Φως της πανσελήνου ΙΙ Μηνύματα Διδασκάλων 2007 – 2011 της Πέγκυ Χριστοφή.